Czas dla Nas...

Od kilku lat (z kilkumiesięcznymi przerwami) jestem w domu z dziećmi.

Pracuję przez prawie cały ten czas...ale w domu...z dziećmi.

Przeważnie z jednym, czasem z dwoma..

Często nie jest to łatwe, do tego dochodzi przecież prowadzenie domu..

Czasem miewam związane z tym spadki nastroju, doły, frustracje..

Nie można zaplanować sobie pracy a potem ją wykonać.

Nie da się.

Bo w międzyczasie, kiedy zdaje Ci się, że już wszystko przygotowałaś, 

już zaspokoiłaś dziecięce potrzeby, już możesz mieć chwilę spokoju, 

nagle Twoje dziecko zaczyna domagać się tego i tamtego:

 ciągnie za rękaw:

- oć! Oć !

gramoli Ci się na kolana:

- buju! buju!

biegnie ze znalezioną właśnie zabawką

- pać! pać!

A gdy tylko na chwilę zostawisz je w spokoju, i nastanie upragniona błoga cisza,

możesz być pewna, że sajgon jaki za chwilę ukaże się Twoim oczom nie był tego wart...

...bo sprzątanie go zajmie Ci dwa razy więcej czasu :)

I weź tu człowieku pracuj w takich warunkach!

Nerwicy można się nabawić - to pewne...

Ostatnio jednak wyluzowałam nieco ... zdałam sobie sprawę,

 że niedługo ten beztroski wspólny czas dobiegnie końca.. płynie przecież tak szybko!

Ja szukam pracy, wyjściowej ... a na horyzoncie już majaczy wrzesień 

- czas kiedy Moja Młodsza Córcia zasili szeregi żłobkowiczów :)

Nie wiem jak będzie - czas pokaże...

W związku z tym staram się cieszyć każdą chwilą spędzoną razem,

chłonąć ten dziecięcy czas, leniwe poranki,
"wciąganie żółtka" po południowej drzemce
( kocham te chwile zaraz po przebudzeniu, 
kiedy mokre po spaniu włoski skręcają się na karku w urocze loczki, 
malinkowe usteczka jeszcze ostatni raz przeciągle ziewają,
a małe ciepłe rączki oplatają moją szyję - i ten słodki dziecięcy zapach!)

 wspólne turlanie się po trawie, radosne bujanie w hamaku...

Wiosenna (a wlaściwie letnia) aura bardzo temu sprzyja :)

Jeśli uda mi się znaleźć pracę (no kurczę - musi sie przeciez udać!) 

to będzie ostatni taki beztroski wiosenno-letni sezon długiego dnia :)

A póki co cieszymy się tym czasem dla nas !

Oczywiście na ogrodzie :)

Na zielonej, miękkiej trawce, na ciepłych tarasowych dechach,

wśród śpiewu ptaków i kwitnących kwiatów :)

Niecierpliwie czekałam na żółte irysy - raczyły zakwitnąć w liczbie uwaga :

- sztuk jeden!

Ale i tak przysporzył mi wiele radości :)

Orliki pierwszy sezon u nas goszczą - nieśmiało więc rozchylają swoje płatki :)

Małe rączki bardzo lubią zrywać kwiatki :)

...kocha...nie kocha.. :)

Azaliowa rabata w końcu rozkwitła!

a na niej same piękności :)

Duża skarpa też radzi sobie kwitnąco :)

I mój najpiękniejszy kwiatek :)

Drugi zaraz wróci z przedszkola :)

ooo i koniec spokoju ... bo w takiej małej rączce zaskakująco dużo siły jest !

Szczególnie jak ściska rękę maminą i woła:

- Oć ! Ooooć!!

No to idę :)